Broodchips

door soberensexy

Is er iets minder sexy dan oud brood? Goed, in mijn geboortedorp maakten ze er nog wel gewonnen brood mee (in andere streken heet dat verloren brood, heb ik intussen geleerd, maar ik hou het liever bij de positieve formulering), met een dikke laag bruine suiker, maar dat is toch vooral lekker door de nostalgie, en de suiker. Al jaren gooi ik met een zekere gelatenheid geregeld een half brood weg, want altijd pistolets en sandwiches en cornflakes eten is ook niks, en van echt brood heb je altijd te veel, zelfs als je het ongesneden koopt zodat het wat langer bewaart.
Tenzij je je laat inspireren door Dorien Knockaert, zo bleek vandaag. Ze schrijft over eten en ecologie voor De Standaard en blogt op jongesla.wordpress.com (en in oktober verschijnt haar eerste boek, Goed eten, en ik mag het uitgeven, en daar heb ik nu al geweldig veel deugd van, en mijn keuken ook). Restjeskoken is een van haar specialiteiten. Mijn lief keek de kunst van het croutons maken van haar af. Niet die voor in de erwtensoep, maar iets met olijfolie en kruiden en wat zeste. Zomerser worden ze niet. Wij draaiden ze door onze pasta met prei (en vonden het niet eens meer nodig om er ook nog parmezaan bij te draaien). De kinderen kregen ze onder de noemer chips. En raad eens, er waren er te weinig. En het oud brood was verdorie op.